I WISH YOU ALL THE BEST

ఏదో దిగులు. చిన్నప్పటి నుండి అప్పుడప్పుడు ఎదురవుతున్న దిగులు. తప్పని సరిగా అనుభవించాల్సి వస్తున్న దిగులు.

అక్క పెళ్లై వెళ్లిపోతున్నప్పుడు, పదవ తరగతి తరువాత నేనూ వెంకటేశ్వర్లు చెరో ఊళ్ళో కాలేజిలో చేరినప్పుడు, కాలేజి తరువాత శీను, నేను చెరో చోట ఉద్యోగంలో జాయిన్ అయినప్పుడు, అలానే అబ్దుల్, అవినాష్, హేమంత్ జాబ్ చేంజ్ చేస్తూ వెళ్లిపోయినప్పుడు, వివేక్ ని వదిలి వచ్చినప్పుడు కలిగిన దిగులు. మరలా ఇప్పుడు ఎదురవుతుంది. స్వామి వెళ్లిపోబోతున్నాడు. ఫోన్లోనో, మెయిల్స్ ద్వారానో కాంటాక్ట్ లో ఉంటామని, సంవత్సరానికి ఒకసారో రెండు సార్లో కలుస్తూనే ఉంటామని తెలుసు. అయినా కానీ మనసు వినదే! 8 గంటలూ తను ఉండడుగా అంటుంది.

మన ఆఫీసుల్లో, ఇంటి దగ్గర ఎందరో పరిచయమవుతుంటారు, పనిమీద మీద ఎందరో కలుస్తూ ఉంటాం. కానీ వాళ్ళలో ఏ ఒక్కళ్ళో ఇద్దరో ఇలా మనసుకి దగ్గరయి ఇబ్బంది(?) పెడుతూ ఉంటారు. ఏమిటీ వీళ్ళకీ మిగిలిన వాళ్లకి ఉన్న తేడా అని అడిగితే ఠక్కున చెప్పాలంటే కష్టమే. పోనీ మనకి నచ్చిన వాళ్ళందరూ ఒకే లాంటి వాళ్ళా అంటే ఊహు! ఎవరికీ వాళ్ళు ప్రత్యేకం. వీళ్ళల్లో ఏ ఒక్కరి మనస్తత్వం మరొకరితో కాదు కదా, కనీసం నాతో కూడా కలవదు. స్వామి వెళ్లిపోతుంటే ఎక్కడో చదివిన కొటేషన్ గుర్తు వస్తుంది.
VALUE OF RELATION IS NOT THAT HOW MUCH YOU FEEL HAPPY WITH SOME ONE..
BUT IT IS THAT
HOW MUCH SOME ONE FEELS ALONE WITHOUT YOU.
అలా స్వామి నన్ను ఒంటరినీ అనే భావనలో ముంచేసి వెళుతున్నాడు. మళ్ళీ ఇక ఎవరు తోడు దొరుకుతారో. ఏదేమైనా తనకి మంచి అవకాశం వచ్చినందుకు ఆనందంగా ఉంది.
స్వామీ
I WISH YOU ALL THE BEST.